پراگماتیسم ویتگنشتاین با تاکید بر رویکرد ماتیو لیپمن موسس

فلسفه برای کودکان (P4C)

پایان نامه: سحر سلطانی
استاد راهنما: دکترعبدالرزاق حسامی فر
استاد مشاور: دکتر سید مسعود سیف
داور: دکتر یحیی قائدی

چکیده

پراگماتیسم پاسخ به پرسش “معیار درست بودن گزاره چیست ؟” خوانده شده که ” سودمندی و به کار آمدن” را پاسخ آن دانسته اند، امر حقیقی، به گونه ای پیشینی در جهان واقعی وجود ندارد بلکه ضمن عملکرد ما در جهان به شکلی فعالانه ساخته و پرداخته میشود؛ هر امری را مستحق بازنگری و اصلاح می داند و کثرت گرایی از مبانی اساسی آن است ؛از سویی ویتگنشتاین در دوره ی دوم تفکر خود فلسفه را بسان درمان بیماری می خواند که شامل روش های گوناگونی می شود، او “واژگان ” را “ابزار ” و ” جمله ها” را “وسیله ” ی توصیف حقیقت بر می شمارد،معنای هر واژه را کاربرد آن در زندگی میداند، در واقع فلسفه فعالیتی می شود که کارش توصیف است نه سنجش. زبان در میان بازی های زبانی متنوع نقش وسیله ای را ایفا میکند که خواهان کنار زدن سوءتفاهماتی است تا اندیشه انسان را از انحراف در کشف معنا مصون نگاه دارد این امر میسر نیست مگر با کاربردی ساختن معنا؛ از جمله کسانی که از آرای ویتگنشتاین در پیشبرد تفکر خویش بهره جسته ماتیو لیپمن موسس فلسفه برای کودکان است او چگونگی شکل گیری سوالات اساسی را در سنین مختلف کودکان حین رشد و تربیت بررسی نمود و به این نتیجه رسید که باید چرا جویی های کودکان در بستر زندگی اجتماعی آنها احیا شود تا توان مفاهمه و نقادی اشان به شکل فعالی حفظ گردد ، او نیز همچون ویتگنشتاین به جای پرداختن به فهم نظام های کلان فلسفی معتقد بود که باید درطی یک سیر عملی و اجتماعی کودکان را با روشی دیالکتیکی به پرسش از موضوعاتی فلسفی همچون خیر ،عدالت، آزادی وحقیقت… آشنا ساخت و بدون پاسخ گفتن مستقیم توان تحلیل شرایط و واژه ها با تمثیل و تصاویر و داستان ومکالمه برای کودکان تقویت نمود.

کلمات کلیدی :
پراگماتیسم ، ویتگنشتاین ، ماتیو لیپمن ، فلسفه برای کودکان.