فلسفه ویتگنشتاین و برنامه فلسفه برای کودکان (P4C)
|
مقاله ۵، دوره ۲، شماره ۳، شهریور ۱۳۹۰، صفحه ۹۱-۱۰۷ |
نوع مقاله: علمی-تخصصی |
نویسندگان |
۱یحیی قائدی یحیی قائدی؛ 2سحر سلطانی |
۱استادیار گروه فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه تربیت معلم تهران |
۲کارشناس ارشد فلسفه غرب، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین |
چکیده |
در این نوشتار سعی بر این بوده تا به مؤلفههایی از اندیشه ویتگنشتاین دوم که جایگاه نظری موجهی در برنامه فلسفه برای کودکان دارد پرداخته شود. چهار مؤلفه مهم در این پژوهش «زبان»، «دیدن و توصیف»، «بازیهای زبانی»، و «معنا» است. نگرش پراگماتیستی ویتگنشتاین دوم به این مقولهها را میتوان در ساختار و شاکلهبندی برنامهای کاربردی در عرصه تعلیم و تربیت واکاوی کرد. متیو لیپمن و همکارانش با طرح برنامهای که کودکان را با تفلسف و پرسشورزی آشنا میکند، بهشکل کاملاً انضمامی، پرداخت نوینی از این مؤلفهها را آشکار کردهاند. با بررسی ویژگیها و اهداف این طرح در چهارچوب این مؤلفهها میتوان نگاهی انضمامیتر را بین بنیانهای نظری و عرصههای کاربردی طرح فلسفه برای کودکان جستوجو کرد. سه سؤال عمده در این پژوهش مطرح میشود که با روشی تحلیلی ـ توصیفی درصدد پاسخ بدانها برآمدهایم. |
کلیدواژگان |
ویتگنشتاین دوم؛ معنا؛ بازیهای زبانی؛ داستان؛ توصیف؛ متیو لیپمن؛ فلسفه برای کودکان |
لینک مقاله در دوفصلنامه علمی – تخصصی تفکر و کودک