به نام پدر(برای روان شاد مصیب قائدی)/ فرهاد بامداد

این یادداشت در ُپادگان از سوی فرهاد بامداد بر پشت کاغدی باطله نوشته شده/چون نشانه ی خاکساری و از شما خواهش می شود در هر آن جایی که ممکن است (چه مجازی و چه نامجازی نشر داده شود).
به نام پدر(برای روان شاد مصیب قائدی).
نوجوان بودم که این جمله کتاب سپند را خواندم_هر انسانی سنگی است بر مزار پدر خویش_آن روز ها معنا و ژرفای این جمله را در نیافتم اما امروز آن را با گوشت و پوست و استخوانم دریافتم و در خون هایم جاری است می توانم نخست مادر را هم بر آن بیافزاییم و دوم بر آن سوگند خورم.
از مهم ترین کار هایی که در درازای زندگی ام کردم کار بر روی معنا /مفهوم/،تبار و ژرفای واژگان است و از دگر سو بیشینه وقت خود را با اندیشه به مرگ گذرانده ام.
از نابخت یاری در شرایطی که مرگ اندیشگی من به اوج خود رسیده بود ،در تماسی ۴ ثانیه ای خبر رسید که پدر مراد من هم رفت،،،
آشوب شدم که چرا نیستم که کمینه اگر تا لامرد نمی توانم بروم تا پیش پایش بروم و بر پدر بزرگوارش آفرین خوانم و بر خودش درود گویم اما مانند بیشینه موارد بخت یار نبودم, بگذریم،
در این روز ها برای من که آب می خواستم در ‌شب ها(کمینه تا پنجم دبستان) از جای بر نمی خاستم و تنها می گفتم آب پدر و بی درنگ پدر با آب بر سرم ایستاده بود یا همیشه مادرم دو نوع خوراک آماده می کرد چون من خوراک هایی که برادر عزیز تر از جانم می خورد را نمی خوردم.در حال گذراندن سخت ترین روز ها از ادامه ٱینده هستم.
پدرم که پدرش انسانی خوب و بی همتا بود همیشه می گفت و می گوید از این که در کودکی می شنیده بسیاری از افراد بوجود آورندگان آمیزشی خود را پدر می خواندند (در سنجش با پدر خودش معمار) برآشفته می گشته، می فهمیدم که چه می گوید اما آن را زیاده روی می دانستم اما این روز ها به سخن او ایمان آوردم.
من با هر چیز کهنه و پوسیده (کلیشه) گشته ای سر ستیز دارم و بر تارک اش اندیشه کهنه.
بلی به آئین های خاک سپاری انسان هایی که نیک نبودنشان بر من ثابت گشته نمی روم اما شنیدن گزارش رفتار های انجام شده شگفت زده و از جمله های نوشته شده بر سنگ مزار آن افراد دژم می شوم: پدری دلسوز مادری فداکار و ….
در شرایطی هستم که جز راست نتوانم گفت:پدر و مادر شدن آمیزشی هیچ دشواری ندارد چرا که سوسک و عقرب و کفتار هم به آن توانا هستند. مهم پدر و مادر شدن به معنای سپند آن است از راه پرورش فرزندی که سنگ مزار روان و جاری آن ها شود و بتوان به جای آن جمله های سست بر سنگ مزار هر تنی جمله ی ویژه او را نوشت:
مصیب قائدی
پدر پایه گذار فلسفه برای کودکان در ایران.،
خوب پرآشکار است که آرمیده بر این خاک باید تا چه کرانه ای انسانی نیک ،پاک، مهربان ودانایی باشد که توانسته باشد بنیان چنین فرزندی را بگذارد و او را پرورش دهد تا فرزندش روزی بشود بنیان گذار چیزی به مهمی فلسفه برای کودکان و سنگ مزار او
پس متبرک باد به نام و یاد او….
دکتر فرهاد بامداد. دشوار ترین اسفند. بدترین سال، سال ۱۴۰۰ سال مرگ

پینوشت دکتر یحیی قائدی: ۱.باورم این بوده و هست که هر موقعیتی بویژه مرگ که سهم گین ترین آنها دانسته می شود باید فرصتی باشد برای باز اندیشی و فرهنگ سازی.سپاس از همه دوستانی که چنین کردند با کاشتن درخت و یا کاشتن اندیشه و رویاندن اندیشه ورزی
۲.من بار اعلام کرده ام که من شاگردم و این را از سر تواضع یا هر چیز دیگر نمی گویم.من اگر بتوانم پدر خوبی بر دو پسرم باشم هنر کرده ام که ان هم فکر می کنم نیستم.تا چه برسد به پدر هر چیز دیگری.من نه مرادم.نه مریدم.فقط همه زندگی ام را بر سر رشد اندیشه ورزی از راه فلسفه های کاربردی خواهم گذاشت.